Is de Ferrari Purosange de eerste SUV van een sportwagen merk met écht geslaagde vormgeving?
Ik maak natuurlijk nogal een statement door de Ferrari Purosange de eerste SUV van een sportwagen merk met écht geslaagde vormgeving te noemen. Want hoe zit het met de Porsches Cayenne en Macan? Welnu, de Macan vind ik echt een geweldige wagen om te zien. Maar die opereert een flink aantal segmenten lager. Dat geldt eigenlijk ook voor de Cayenne, maar laten we die, als top SUV van Porsche, toch wel een beetje tot een concurrent van de Ferrari Purosange rekenen. Ook al ben je voor een Purosange pak ‘m beet het dubbele kwijt als voor de dikste Cayenne. Is er dan iets mis met de vormgeving van de Porsche Cayenne? Nee. Hoewel ik de sportiever bedoelde Porsche Cayenne GT echt niet geslaagder vindt dan de reguliere uitvoering. Maar hoe dan ook: een Porsche Cayenne is een mooie auto, maar mist die echte “wow factor”. Je kunt moeilijk beweren dat het design van de Cayenne zo iconisch is als dat van de 911.
Kijken we naar de andere kant van het spectrum, dan vinden we daar de Lamborghini Urus. Wél in alle opzichten een directe concurrent van de Ferrari Purosange. En een model met een behoorlijk extravagante vormgeving. Een kaskraker eerste klas voor Lambo bovendien. Maar toch: ik heb er inmiddels best een aantal in het wild gezien, vooral in de opvallende kleuren kanariegeel en kaugombal blauw. Maar zelfs dan is het niet de koppendraaier die een Aventador of Huracán wél is voor mij. Het design maakt niet écht indruk op mij, ondanks dat Lamborghini behoorlijk buitensporig te werk is gegaan.
De Aston Martin DBX dan? Prachtig wagen. Maar geldt dat niet voor elke Aston Martin? Maar ook hier zeg ik: de absolute wow-factor die de Ferrari Purosange wél heeft, heeft de DBX niet. Voor mij heeft hij hetzelfde als een Bentley Bentayga: allure. Als ik ‘m zie, kijk ik ‘m goedkeurend na. Maar ik word er niet báng van. In de positieve zin. Dat laatste gaat al helemaal op voor de Maserati Levante. Oók een beauty, naar goed Maserati gebruik. Maar veel te veilig.
Waarom de Ferrari Purosangue dan wél?
Waarom vind ik de Ferrari Purosangue dan wél geslaagd? Je hoeft er maar een blik op te werpen en je weet: deze heeft de exclusiviteit van een Rolls-Royce Cullinan, het brute van een Lamborghini Urus (maar dan op de een of andere manier geslaagder) en dat met behoud van merkidentiteit. Er stáát wat. En weet je: noem me gek, maar dit is misschien wel dé Ferrari die ik zou willen voor dagelijks gebruik.
