Toen Citroën inmiddels al weer heel wat jaren geleden hun DS-modellenserie lanceerde, zal iedere Citrofiel een klein vreugdesprongetje gemaakt hebben. De C3, C4, Picasso en C5…. prima auto’s voor velen, maar je kunt niet ontkennen dat Citroën zijn gezicht kwijt was. De wilde haren zelfs. De wagen met het meeste Citroën DNA was de C6, die dan ook niet een enorm succes werd. Hij voldeed niet aan de smaak van de massa. Dat is eigenlijk precies hoe ik Citroën wil zien. En met mij vele anderen, waarschijnlijk. Enfin: de DS-lijn sloeg aan en zie hier: DS werd zelfs een zelfstandig merk. Geheel in de geest van het illustere model waar het merk naar is vernoemd. DS werd losgetrokken van Citroën dat zelf, gek genoeg, ook weer wat van zijn mojo terugvond.

Vanaf de lancering van DS AutomobilesDS Automobiles zat ik maar te wachten op één model: eindelijk weer een grote Franse sedan in het executive segment. Daar zijn we de laatste jaren nu niet bepaald mee doodgegooid. DS is hét merk om het te doen. Peugeot blaast een aardig partijtje mee in het D-segment met de 508, maar een échte Franse limousine staat daar nog een trapje boven. DS stelde mijn geduld op de proef, want we moesten het eerst doen met wat crossovers. Niet bepaald origineel en eerlijk gezegd was ik er ook nog niet zo heel erg van onder de indruk. De crossover is echter wel de carrosserievariant om anno nu mee te scoren, dus verbaasd was ik ook niet. Maar nu is-ie er dan eindelijk: De DS 9, de grote Franse limo waar we zoveel jaren op hebben moeten wachten. Was het het wachten waard? Hmm… ik ben er nog niet over uit.

DS 9 is fraai…

Kijk, ik ga er niet omheen draaien. De DS 9 is gewoon een hele mooie auto geworden. Voornaam, groot, ingetogen, harmonieus. So far so good.

… Maar is het een échte Franse limo?

Om het maar eventjes eenvoudig te zeggen: ik vind de DS 9 een fraaie wagen, maar geen echte Franse limo. Hier en daar is er heus wel geprobeerd om een vleugje van die authentieke, eigenwijze Franse ambiance aan te brengen, maar over het algemeen vind ik de auto veel te veel Peugeot 508. Nu is daar in de basis helemaal niets mis mee. De 508 is een prima wagen met een geslaagd design, maar DS wil premium zijn en om premium te zijn moet je met net ietsje meer komen.

Het is Franse merken nooit gelukt om op een traditionele – lees Duitse – manier echt vaste voet aan de grond te krijgen in het premium segment. De eerder genoemde Citroen C6, de Peugeot 607, Renault Vel Satis (okay, die kun je niet bepaald traditioneel noemen)…. allemaal auto’s met een specifieke schare liefhebbers, maar zonder groot commercieel succes.

Het vreemde vind ik: als er een model was om echt op z’n ouderwets Frans mee uit te pakken, dan is het deze DS 9 wel. Want laten we eerlijk zijn: een grote Franse limo gaat gewoon nooit een verkooptopper worden. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. Een wagen als de DS 9 moet er eentje zijn voor de liefhebber. De echte Francofielen en Citrofielen. Natuurlijk: DS zal heel hard roepen dat het geen Citroën is, maar veel potentiële kopers zien in DS het luxe Citroën van weleer. De DS 9 hoeft helemaal niet te wedijveren met BMW, Audi, Mercedes-Benz en Volvo. Ook niet met Lexus. Zelfs niet met – in ons land momenteel ter ziele zijnde – Infiniti. Nee: de DS 9 had een “statement car” moeten worden. Eentje die recht doet aan de naam DS en aan het eigenwijze karakter van de echte Franse limo’s. Citroën en DS hebben genoeg volumemodellen om zo’n gekke uitspatting in het hoge segment te kunnen rechtvaardigen.

Ben ik blij dat de DS 9 er is? Zeker. Vind ik het een mooie auto en een welkome toevoeging? Ook. Ben in teleurgesteld? Eveneens. Als ik het voor het zeggen had gehad, was de DS 9 een auto geworden die de wenkbrauwen van de massa had doen fronsen en de harten van de liefhebbers sneller had doen kloppen. Maar goed…. misschien komt er op een mooie dag nog een DS 11.