Natuurlijk is Max Verstappen dé man van het formule 1 seizoen na het behalen van zijn eerste wereldtitel. Dat staat buiten kijf. In een auto die over het algemeen net wat minder was dan de Mercedes en met een behoorlijke dosis pech tóch je eerste F1 titel pakken…. tja, dan ben je gewoon de man. Zeker als dit je lukt tegen gedeeld record kampioen Lewis Hamilton, op dit moment misschien wel the G.O.A.T. Max Verstappen had nu eindelijk wel eens een keer geluk. En juist om die reden wil ik het in deze blog eens hebben over die andere man van het seizoen: wedstrijdleider Michael Masi.
Michael Masi was het grootste deel van het seizoen een bron van frustratie
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar Michael Masi was voor mij het grootste gedeelte van het seizoen een enorme bron van frustratie. Eigenlijk onafgebroken tot aan hét moment in de laatste race. Maar daarover dadelijk meer.
Kijk, ik weet dat Michael Masi allesbehalve een eenvoudige baan heeft. Zeker dit seizoen. Een seizoen waarin het de hele tijd stuivertje wisselen was. Dan heeft elke beslissing die de raceleiding neemt impact. En impact, die heeft de raceleiding gehad. Daar kan Max Verstappen over meepraten.
Wanneer ik kritiek lever op Michael Masi, dan zal iedereen zeggen dat dit komt omdat ik met hem bekijk door een Nederlandse bril. Lees: een Verstappen bril. Dat kan natuurlijk best zo zijn. Ik ben en blijf van mening dat Michael Masi en de stewards gedurende vrijwel het hele seizoen discutabele beslissingen hebben genomen die vrijwel altijd in het nadeel van Red Bull waren. Soms zelfs riekend naar pro-Mercedes.
Maar goed: dat is vooral mijn sentiment. Mijn probleem zit niet zozeer in de inhoud of de uitkomst van de beslissingen, maar in de communicatie daaromtrent. Of beter gezegd: het gebrek eraan. En als er dan werd gecommuniceerd, was het vaak warrig. Michael Masi was daar niet zelden verantwoordelijk voor in mijn ogen.
Het is een beetje als voetbal met de VAR. Sinds de VAR zijn intrede heeft gedaan is er meer openheid. Maar daarmee nam ook de frustratie toe omdat je weliswaar meer te zien krijgt, maar nooit precies hoor wat nu de beweegredenen zijn. Daarom kunnen beslissingen die hieruit voortkomen haaks op je verwachtingen staan. Of zelfs gewoon helemaal verkeerd lijken. Zo is het ook met formule 1: het is top dat we tegenwoordig veel meer van de communicatie tussen teams en wedstrijdleiding meekrijgen, maar het roept ook vragen op.
Hoe meer ik zag en hoorde van Michael Masi afgelopen seizoen, des te vaker ik mij afvroeg of hij wel de juiste man op de juiste plek is. Dat geldt overigens nog veel meer voor de drie stewards die elke race plaatsnemen om beslissingen te maken. Ik ben van mening dat dit altijd absolute topcoureurs moeten zijn die recent nog op het allerhoogste niveau hebben geracet. Maar dit terzijde. Michael Masi was vaak eerder verwarrend dan verhelderend. Communicatief zwak, twijfelend en soms zelfs onnavolgbaar. Tot dat ene moment.
Hoe Michael Masi in één keer de man van het seizoen werd
De laatste race van het formule 1 seizoen 2021 was natuurlijk te bizar voor woorden. Een passend slot van een krankzinnig en ongehoord spannend seizoen. Iedere Nederlandse racefan had de moed op een titel van Max Verstappen natuurlijk al lang en breed opgegeven tot aan het safetycar moment door de crash van Nicholas Latifi.
Ik zag de bui al hangen: de race zou achter de safetycar eindigen. Op dat moment was de titel voor Lewis Hamilton voor mij echt definitief. Max zou hem niet meer kunnen pakken en achter de safetycar zou Lewis ook nooit uitvallen. Tot aan die beslissing van Michael Masi om te racen. Nog één ronde. En dan zónder gelapte cars, zoals het volgens de reglementen hoort. Natuurlijk was dit keihard in het voordeel van Max Verstappen met zijn versere zachte banden. Maar eerlijk: hoe verschrikkelijk ik het ook vind voor Lewis Hamilton: het voelde toch een beetje als gerechtigheid in een seizoen vol dubieuze beslissingen in het nadeel van Red Bull en Max Verstappen.
Op het moment dat ik had verwacht dat Michael Masi definitief zou bezwijken en het niet aan zou durven om de knoop door te hakken, deed hij iets wat mij verbaasde. Bijna voor het eerst zag en hoorde je hem volstrekt helder. In the heat of the moment. Zeker van zijn zaak, duidelijk communicerend en onverwringbaar. Hulde! Held!